Έχει αναρτηθεί αυτούσιο στο iordanisp.wordpress.com στις 1/12/08
Με λίγα λόγια
Ένα βατραχάκι κολυμπούσε αμέριμνο σε μια χύτρα με δροσερό νερό. Οι παρατηρητές άναψαν μια χαμηλή φωτιά κάτω από τη χύτρα. Η θερμοκρασία του νερού ανέβαινε αργά αλλά σταθερά 25..26..27....35βαθμοί. Το βατραχάκι ένοιωθε μια μικρή διαφορά, αλλά αισθανόταν ακόμα σχετικά άνετα. 40-45, μια μικρή δυσφορία, αλλά τίποτε το ανησυχητικό δεν περνούσε από το μυαλό του, μόνο που αισθανόταν λίγο κουρασμένο. 50 βαθμοί και η ενόχληση ήταν πια μεγάλη αλλά και η κούραση επίσης γι αυτό και υπομένει και δεν αντιδρά. Σε λίγο η θερμοκρασία κάνει το βατραχάκι να χάσει τις αισθήσεις του και σύντομα βράζει μέσα στη χύτρα. Αν το έριχναν από την αρχή κατ’ ευθείαν στους 40-50 βαθμούς όπως είχαν κάνει οι παρατηρητές νωρίτερα σε άλλο βατραχάκι, αυτό μ’ ένα γερό σάλτο θα πηδούσε έξω από τη χύτρα.
Το πείραμα αποδεικνύει ότι όταν μια αλλαγή γίνεται με τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμιά αντίδραση, καμιά αντίσταση.
Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία μας με όσα αργά και σταδιακά συμβαίνουν σε βάρος μας. Γίνονται αργά αργά για να τα συνηθίζουμε. Αυτά που μας συμβαίνουν σήμερα, αν γινόταν όλα μαζί πριν 20-30-40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε, να βγούμε στους δρόμους, να επαναστατήσουμε. Τώρα όμως;
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο ώστε να αποδέχεται τις δραματικές και εξαθλιωτικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλουν.
Μήπως είναι η ώρα ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΥΤΡΑ;
* από το http://yannisayannis.blogspot.com
Με λίγα λόγια
Ένα βατραχάκι κολυμπούσε αμέριμνο σε μια χύτρα με δροσερό νερό. Οι παρατηρητές άναψαν μια χαμηλή φωτιά κάτω από τη χύτρα. Η θερμοκρασία του νερού ανέβαινε αργά αλλά σταθερά 25..26..27....35βαθμοί. Το βατραχάκι ένοιωθε μια μικρή διαφορά, αλλά αισθανόταν ακόμα σχετικά άνετα. 40-45, μια μικρή δυσφορία, αλλά τίποτε το ανησυχητικό δεν περνούσε από το μυαλό του, μόνο που αισθανόταν λίγο κουρασμένο. 50 βαθμοί και η ενόχληση ήταν πια μεγάλη αλλά και η κούραση επίσης γι αυτό και υπομένει και δεν αντιδρά. Σε λίγο η θερμοκρασία κάνει το βατραχάκι να χάσει τις αισθήσεις του και σύντομα βράζει μέσα στη χύτρα. Αν το έριχναν από την αρχή κατ’ ευθείαν στους 40-50 βαθμούς όπως είχαν κάνει οι παρατηρητές νωρίτερα σε άλλο βατραχάκι, αυτό μ’ ένα γερό σάλτο θα πηδούσε έξω από τη χύτρα.
Το πείραμα αποδεικνύει ότι όταν μια αλλαγή γίνεται με τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμιά αντίδραση, καμιά αντίσταση.
Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία μας με όσα αργά και σταδιακά συμβαίνουν σε βάρος μας. Γίνονται αργά αργά για να τα συνηθίζουμε. Αυτά που μας συμβαίνουν σήμερα, αν γινόταν όλα μαζί πριν 20-30-40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε, να βγούμε στους δρόμους, να επαναστατήσουμε. Τώρα όμως;
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο ώστε να αποδέχεται τις δραματικές και εξαθλιωτικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλουν.
Μήπως είναι η ώρα ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΥΤΡΑ;
* από το http://yannisayannis.blogspot.com
4 comments:
s/e albist einai ta provlimata:
1. opos vlepeis oi antoxes (mas + kosmou genikotera) stis ypsiles thermokrasies (dystixos) exoun megalosei epikindyna...
2. ante kai pidixes, pou pas? epeidi einai megalo to keno [ma polyyyy megalo kai "o dromos" (sketos, xoris orama kai pragmatika kinitra, den leei kati stous perissoterous)], mia xara voleyontai(maste) oloi sti glykia katsarolitsa tou telmatos mas... mallon prepei na vrasoume sto zoumi mas mexri na sothei to nero kai tote (isos) na erthei h stigmi gia kati pragmatika syllogiko kai ousiastika politiko. xero akougomai fatalistis alla m ayta pou vlepo gyro mou (kai mesa mou) den vlepo allo senario...
1. το βλέπω, αλλά οι δικές μου όλο και μειώνονται. τσουρουφλίζομαι επικίνδυνα... το καλό είναι ότι δεν είμαι μόνος, το κακό είναι ότι δεν είμαστε αρκετοί.
2. (ότ)αν σωθεί το νερό θα είναι (ίσως) πολύ αργά. το άλλο σενάριο είναι να βρεθείς με όσους αντιλαμβάνονται ότι τσουρουφλίζονται επικίνδυνα και να συνδιαμορφώσεις αντιστάσεις. τα υπόλοιπα από κοντά αν και εφ' όσον... άσε που το δώρο σου θα το πάρεις για τα επόμενα γενέθλιά σου!
1.it's a fact: είμαστε πάντα τόσοι ωστε μην αισθανόμαστε μόνοι και τόσοι ώστε να μην ειμαστε ποτέ πολλοί.
2.νομιζω πως οσοι πήδηξαν είτε τους "εφαγαν" είτε φαγωθηκαν από μόνοι τους ή εγιναν αναρχικοί τραπεζίτες.
3. αυτο το "τσουρουφλίζομαι επικίνδυνα" με οδήγησε συνειρμικά σε στιχους της πέπης τσεσμελή...
κουαξ!
*εγω το δωρο μου ποτε θα το πάρω ;;
@ murple:
την επόμενη φορά που θα ξαναθέσεις την ερώτηση του αστερίσκου, θα έχεις την απάντηση που σου αξίζει: αφού δεν κάνεις κάτι για να το πάρεις, θα σ'το πάρω μόνος μου, και τότε ... πρόβλημά σου! :Ρ
Post a Comment