Δανάη Παναγιωτοπούλου - Οίκος Αντοχής ΠΑΡΤ ΤΟΥ

Έτσι για να σας βάλω λίγο στο κόλπο:

Λήθη

Τον ποιητή που θα ‘γραφε το έπος της γενιάς μου
Τον βρήκαν ξημερώματα σε μια στροφή του δρόμου
Τα μάτια κατακίτρινα κι οι φλέβες του όλο τρύπες
Βρυσούλες και ξεχύνονται του κόσμου όλες οι λύπες

Γυμνή σε μια διαφήμιση στης πόλης τις βιτρίνες
Η μούσα του η ελεύθερη μαράζωνε από ανία
Τη βρήκανε ανάσκελα μπροστά από την οθόνη
Φυτέψαν και μια κάμερα, ποτέ δε θα ‘ναι μόνη

Ποιου πολέμου ξεχνώ είμαστε όλοι παιδιά
Με γερά υλικά κι αλυσίδες στα πόδια
Μην το πεις στη μαμά πως τα βράδια μεθάς
Βλαστημάς που χτυπάν τόσο αργά τα ρολόγια

Στο θαύμα και στον έρωτα σε μάθαν να πιστεύεις
Γι’ αυτό περήφανα σιωπάς ενώ σε σημαδεύουν
Η μάχη συνεχίζεται στου κόσμου τα υπόγεια
Έρχονται στις οθόνες μας καινούρια επεισόδια

Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα

Τα δάκρυα της Κασσιανής παγώσαν στην ποδιά μου
μ' όνειρα, πέτρες κι αλκοόλ τα ρίχνω στην κοιλιά μου
Τον ακριβό σου γυρισμό στο φούρνο μαγειρεύω
Τον καταπίνω δυο μπουκιές, αγάπη μου, και φεύγω

Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμηστικά, μαντζούνια και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα

Τα δάκρυα της Κασσιανής κορίτσια τα πουλάνε
Μια θέση στην κουζίνα σου στα τέσσερα ζητάνε
Κι έτσι εσύ γίνεσαι Θεός κι εγώ φτηνή εταίρα
Κι όλοι στην κόλαση μαζί παίζουμε κάθε μέρα

Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμηστικά, με τέχνη και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζήσατε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα.

Λίσεν

Για τα υπόλοιπα να αγοράσετε το σιντί... Άντε, να προωθήσουμε και καμιά φίλη...