είναι η μοίρα όπως λένε μια παράξενη κυρά
για το φόβο και το πάθος μας πεινάει,
χωράει η αγκάλη της τη θάλασσα και την πυρά
κι όποιον την μελετάει όπου θέλει τόνε πάει
όταν διψάει πίνει τ'αμίλητο νερό
γι'αυτό κι εγώ γύρισα πλάτη σ'ό,τι λέγαν όλοι τύχη,
ορκίστηκα για πάντα στο κακό μου ριζαριό
και ξέμεινα μ'αυτά που κουβαλάνε οι στίχοι
όσοι έβαλα εκτός τόπου και χρόνου σε σειρά
κι όσοι απ'άλλο χέρι γράφτηκαν πιο σταθερό,
χωρίς να δώσω σε κανένα ούτε σε μένα τη χαρά
να κατεβάσω τα μούτρα να μη βλέπω ουρανό
κι ας κρατάω από φύτεμα γυρτό σα κυπαρίσσι
στον γκρεμό παρέα με τον κακό του τον καιρό,
ό,τι φυτρώνει πάντα κάτι το βοηθάει να ανθήσει
κι η φωτιά παίρνει μαζί της το χλωρό με το ξερό
όπως τα λόγια αυτά τ'απλά που βάφτισες και ποίηση
και τους ήχους που σαν σύνθεση τους κρίνεις,
δεν είναι άλλο από μια τέλεια παρεξήγηση
εκτός κι αν φταιει αυτό που ήθελες πάντα να γίνεις
κι όμως, δεν έτρεξες ποτέ να το προλάβεις
και να που τώρα γερνάς με τρόπο όχι δικό σου,
τον καημό σου φουκαρά δε θες να καταλάβεις
το καλό σου το έσκασε και σκας απ'το κακό σου
σ'αυτό το σημείο που ανταμώνουν τόσοι δρόμοι
και οι μνήμες να χορέψουν πιάνονται απ'το χέρι,
αν βρεις κάτι καινούριο για να πεις ακόμη
μη το σφραγίσεις μ'αυθεντίας βουλοκέρι
κράτα για πάρτη σου το χάρτη σου να βρεις το θησαυρό
κι αυτή την τέχνη που μου λες τόσο ψηλά πως μένει,
εγώ διαμάντια στα σκουπίδια μη τρομάξεις αν βρω
ψάξε ό,τι λάμπει φω μπιζού να σου πηγαίνει
όσοι μες στ'όνειρο πάλιο όνειρο γυρεύουν
ούτε ρωτάνε ούτε χρωστάνε μιαν εξήγηση
όσοι το δρόμο που τραβάνε τον διαλέγουν
τους κουνάει το μαντήλι μια τέλεια παρεξήγηση
2 comments:
what an entrance. kalws ton ;)
meta apo mhnes apolyths siwphs, ta eipes ola
kalws irthes loipon
Post a Comment